انسان‌ها موجودات اجتماعی هستند و این با هم زیستن برای ما یک مزیت محسوب می‌شود.
هر انسان در طول دوره‌ی زندگی خود ممکن است بارها دچار مشکلات فراوان شود که به تنهایی نتواند از پس آن‌ها برآید.
خانواده، دوستان، همسایگان و حتی در برخی موارد غریبه‌ها می‌توانند برای حل مشکلات آن فرد به او کمک کنند.
این که فکر کنیم ما هیچ وقت دچار مشکل نمی‌شویم و به کمک دیگران احتیاج پیدا نمی‌کنیم فکر اشتباهی است چون ما انسان‌ها آن قدر توانمند نیستیم که بتوانیم تمام مسائل پیش آمده را به تنهایی بر طرف کنیم.
کمک کردن به نیازمندان در واقع بیشتر کمک به خودمان است زیرا ما نتیجه اعمال خوب و بد خود را خواهیم دید و کمک ما باعث به وجود آمدن احساس رضایت قلبی و خوشنودی خداوند از ما می‌شود و به زندگی ما برکت می‌بخشد.
این موضوع از اهمیت ویژه‌‌‌ای در نزد ما ایرانیان و دین اسلام برخوردار است. آیات و احادیثی زیادی وجود دارد که ما را تشویق به کمک به دیگران می‌کند.
پیامبر اسلام می‌فرماید: آن که سیر بخوابد و همسایه اش گرسنه باشد به من ایمان نیاورده است و ساکنان هر مجتمعی سیر بخوابند، در حالی که در میان آنان گرسنه‌‌‌ای باشد، خدا در قیامت به آن‌ها نظر رحمت نمی‌کند؛ نیز فرمود: هرکس لوازم مورد نیاز زندگی را از همسایه اش دریغ دارد، خدا وی را در قیامت از فضل خود محروم کند و او را به خودش واگذارد.
سعدی شعری دارد که بیان می‌کند کمک به دیگران تا چه حد در میان ما ایرانیان مهم بوده است.
دانش آموزان وپرسنل خدمتگذار دبیرستان غیردولتی دخترانه دوره اول متوسطه ثامن الائمه نیز همچون بقیه اقشار دلسوز ایرانی، با جمع آوری کمکهای نقدی وجنسی درکم کردن آلام سیل زدگان غرب وشمال تلاش کردند.
